Όσο περισσότερα παιδιά λοιπόν χτυπήσουν την πορτοκαλί μπάλα στο παρκέ , ανεξάρτητα αν την χτυπήσουν άγαρμπα ή με χάρη, για μας είναι ζωή!
Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, πέρα από κάθε «λογική», όπως αυτή διαμορφώνεται και επιβάλλεται στις μέρες μας, αλλά για εμάς στον Πλάτωνα, σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζονται οι ομάδες μας, σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα, αλλά να τηρούνται οι αρχές και οι αξίες μας. Αν γίνει αυτό έχουμε κερδίσει όλοι.
Το άθλημα είναι παιχνίδι. Και μέσα από το παιχνίδι το κάθε παιδί μαθαίνει να εξασκεί το μυαλό του, να γυμνάζει το κορμί του χωρίς να το καταπονεί άσκοπα , μαθαίνει να επικοινωνεί , να εκτονώνεται στα φυσιολογικά όρια, να διασκεδάζει με την παρουσία του σε κάθε μορφή δραστηριότητας και κυρίως να ψυχαγωγείται, να περνάει καλά.
Γιατί χωρίς αυτούς τους κώδικες ηθικής και αξιών το κάθε άθλημα, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, οδηγείται σε μια μορφή ανταγωνισμού σχεδόν αποκρουστική που η νίκη, η επικράτηση με κάθε τίμημα, γίνεται αυτοσκοπός και οδηγεί τα πάντα.
Και κάπου εκεί αρχίζει το δένδρο να στραβώνει. Όσο και αν ψηλώνει, όσο και η παρουσία του φαντάζει επιβλητική, ο κορμός του θα παραμένει στραβός.
Κύρια μέλημα μας λοιπόν εδώ στον Πλάτωνα δεν είναι ο πρωταθλητισμός, τα κύπελλα και οι διακρίσεις όταν αυτές επιτυγχάνονται με εκπτώσεις.
Δεν είναι ο αυτοσκοπός της κορυφής. Είναι η επιδίωξη το παιδί να συμμετέχει, να μάθει να κερδίζει χωρίς να θριαμβολογεί και να υποτιμά, να μάθει να χάνει ώστε να εκτιμήσει ουσιαστικά την χαρά της νίκης.
Στον Πλάτωνα εστιάζουμε στις υποδομές των τμημάτων, την πρώτη ύλη, την εγγύηση για το μέλλον του αθλήματος.
Αυτή είναι η φιλοσοφία του Προέδρου Μιχάλη Παπαδόπουλου αλλά και του κόουτς Χρήστου Σγουρίτσα, υπεύθυνου στην ΕΟΚ για την Εθνική Κ14, ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει αποκλειστικά την προπονητική του καριέρα στις υποδομές.
Και στο τέλος ως ύψιστη παρακαταθήκη θα είναι αυτοί που θα μείνουν για πάντα δίπλα στο άθλημα, υπηρετώντας το με αγνότητα και ανιδιοτέλεια.
Θα είναι αυτοί που από την θέση του προπονητή θα διαπαιδαγωγούν.
Θα είναι αυτοί που από την θέση του παράγοντα κάθε επιπέδου θα έχουν ως προτεραιότητα το καλό του Μπάσκετ και όχι το προσωπικό τους όφελος.
Θα είναι αυτοί που από τη θέση του Γονέα θα στέκονται δίπλα στα παιδιά μας και όχι από πάνω, θα τα ενθαρρύνουν, θα τους συμπαραστέκονται χωρίς να τα δηλητηριάζουν.
Εμείς την πήραμε την απόφαση μας. Μόνο αν επιστρέψουμε στην εποχή της αθωότητας με όσους ακόμα επιμένουν , θα μπορούμε να μιλάμε στο μέλλον για την εξέλιξη του αθλήματος χωρίς οι λέξεις να χάνουν το νόημα τους!